Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanda Uykulu adında tatlı bir panda yaşarmış. Uykulu, zamanının çoğunu uykuyla geçirir ama yemyeşil ormanda keşfe çıkmayı da çok severmiş. Bir gün, gözlerini ovuşturarak ormanın derinliklerine doğru yola çıkmış.
Ormanda yürürken, ağaçların arkasında parlayan bir ışık görmüş. Merakla, "Bu da ne?" diye düşünmüş. Işığa doğru yavaşça yaklaşıp dalların arasından geçtiğinde, yerde parlak bir sandık bulmuş! "Yoksa bu bir hazine mi?" diye seslenmiş heyecanla.
Ancak sandığın üzerinde bir bilmece yazılıymış: "Anahtar ormanın en nazik hayvanında saklı." Uykulu, akıllıca düşünmüş ve en nazik hayvanın Bay Tavşan olduğuna karar vermiş. Bay Tavşan'ı bulup yardım istemiş.
Bay Tavşan, "Elbette!" demiş ve toprağın altına sakladığı küçük anahtarı vererek Uykulu'ya yardımcı olmuş. Uykulu, anahtarı sandığın kilidine yerleştirip çevirmiş ve sandık açılmış.
Sandığın içinde parlayan taşlar, renkli boncuklar ve en önemlisi, "Paylaştıkça Mutluluk Artar" yazılı bir not varmış. Uykulu, notu okuyunca anlamış ki gerçek hazine paylaşmaktan ve arkadaşlarıyla mutlu olmaktan geçiyormuş.
Uykulu, arkadaşlarıyla bu hazineyi paylaşmış ve o günden sonra ormanın en mutlu pandası olmuş!